Ala se doticni Milun nalupetao, pa to je strasno. "Princ" Bodin je digao ustanak sa centrom u Prizrenu i sam se krunisao za cara. Taj ustanak je ugusen iste godine. Ustanci na prostoru Vizantije su bili cesta pojava i zanimljivo da su vodje ustanika uvek krunisani za careve i time dobijali legitimitet u borbi protiv carigradske vlade. Na slican nacin je i Dusan krunisan za cara. Jedine dve carske titule koje su dobili neki nevizantijski vladari, a priznati od strane Vizantije (nerado doduse), bile su carska kruna Karla Velikog i bugarskog cara Simeona.

I sta znaci taj termin "crkveni kontinuitet"? Crkveni kontinuitet postoji od primanja hriscanstva u IX veku. Ako se misli na samostalnost crkve, to je onda usko vezano za geopoliticka desavanja. Do 1219. g. sve crkve na Balkanu su bile potcinjene Ohridskoj arhiepiskopiji (izuzev bugarske koja je pocetkom XIII veka otpocela pregovore sa Rimom o sklapanju crkvene unije). Godine 1219. Sava se obratio ohridskoj arhiepiskopiji za dobijanje crkvene samostalnosti, sto je odbijeno. Potom se okrenuo Nikejskom patrijarhu (nakon pada Carigrada, centar jednog dela Vizantije je prebacen u Nikeju) i dobio je crkvenu autonomiju. Ali ni to nije proslo bez nesuglasica, jer stvarna moc nikejskog patrijarha se svodila samo na deo Male Azije, pa se postavlja pitanja legitimnosti odluke nikejskog patrijarha da dodeli autokefalnost srpskoj crkvi. Na Balkanu je postojala epirska despotovina (kasnije solunska kraljevina) koja je bila okrenuta ohridskoj arhiepiskopiji i njenom arhiepiskopu Dimitriju Homatijanu. Dakle, istorija nije prosto sabiranje godina i dogadjaja kako bi to Milun zeleo da predstavi.