SP u vaterpolu,Melbourne 20.3.-1.4.
Pozdrav svima - e hebiga - nesto su zeznuli na forumu s mojim passwordom - pa sam se morao ovako klonirat...
Jedan ogroman RESPECT našoj reprezentaciji...
SVAKA ČAST, DEČKI! Prva medalja na Svjetskim - a ne i posljednja ako nastave ovako kao danas u prve tri cetvrtine...
A pošto sam skoknuo do B92 samo kao pasivni promatrač i ovdje - vidim da je ta polarizacija više-manje korektna - pa evo sto kazu i ''neutralni'' Talijani o današnjoj pobjedi Hrvatske:
Un'emozione forte
Mali hommage Barakudama i normalnim navijačima...
Snažna emocija
od Bruna Cufina
U hladnoj noći vjetra i kiše pjesme hrvatskih navijača griju sportski centar Albert Parka, pripiti od sreće zbog maločas osvojenog finala, pobjeđujući bez mogućnosti žalbe srpsku oklopnjaču/mašineriju.
Prolaze Vas srsi, kada gledate cjelokupnu Rudićevu momčad, sa suzama u očima, ujedinjenu ispod tribina kako odaje počast i zahvaljuje tim nepoznatim sunarodnjacima, koje je potreba za sigurnim zaposlenjem udaljila tisućama i tisućama kilometara od njihovih domova i rodnih obitelji.
Predivna scena, istinita, dirljiva - nad kojom se možemo zamisliti.
Usidreni za svoje tradicije, ujedinjeni svojim drevnim pjesmama, okupljaju se u gostoljubivoj zemlji u slavlju - zahvaljujući najljepšim vrijednostima koje poklanja sport, osjećaju pripadnosti svojoj zemlji... kako lijepo, i kakva emocija!
Trebali bi se zamisliti nad ovim prizorom, neka nam otvori oči i neka nam pomogne ujediniti patos, kojeg nam nacionalni duh mora dati, sa određenom sposobnošću planiranja koji je, u sportovima poput našeg, potreban da bi se dosegli visoki ciljevi. Hrvatska je zemlja s kojom graničimo, poznaju naš jezik, vole naše stvari, nose našu odjeću, ''guštaju'' u našoj hrani, pjevaju naše pjesme i to nas ispunjava ponosom... Ali u trenucima sreće oblače dresove sa svojim bojama, pjevaju hrvatsko, govore hrvatski, jedu hrvatsko i egzaltiraju proizvode svoje zemlje među koje spadaju i njihovi sportaši!
Mi smo s druge strane, koliko se tiče našeg sporta, krenuli drugačijom stazom i to skupo plaćamo.
Naši klubovi troše dobar dio svojeg vremena i svojih rezursa kako bi dovodili u svoje redove sportaše iz drugih zemalja, često ih maze, a još češće ih razmažuju... i ''made in Italy'' odlazi kvragu, zajedno sa dobrim dijelom našeg nacionalnog duha i rezultata naših reprezentacija.
Prisustvujući ovom prizoru, vidio sam emocije i u očima onih koji su stajali kraj mene: Fabio Conti, Carlo Silipo, Fabrizio Failla, Gianni de Magistris... Ne znam što oni misle, da li dijele moje misli, ali da su na mjestu hrvatske momčadi i tog presretnog predstavništva emigracije bili naši dečki i naši daleki sunarodnjaci - naša bi se emocija prelila u suze radosnice.
P.S. - e sad - istina da Talijani nisu skužili kako su na trenutke neki klipsoni tamo pjevali Juru i Bobana ( ili jesu?
) i da ''U boj, u boj'' - nije baš toliko drevna hrvatska pjesma - ali sve su to detalji...
P.P.S. - sorry ako je nešto slučajno zaj..... u prijevodu - to sam ja ovako na brzinu...
Pozdravi - ekipa!
Jedan ogroman RESPECT našoj reprezentaciji...
SVAKA ČAST, DEČKI! Prva medalja na Svjetskim - a ne i posljednja ako nastave ovako kao danas u prve tri cetvrtine... A pošto sam skoknuo do B92 samo kao pasivni promatrač i ovdje - vidim da je ta polarizacija više-manje korektna - pa evo sto kazu i ''neutralni'' Talijani o današnjoj pobjedi Hrvatske:
Un'emozione forte
di Bruno Cufino
I za one koje ne znaju talijanski - Dropshot časti prijevodom... In una fredda serata di vento e
pioggia i canti dei tifosi croati riscaldano l'impianto di Albert Park,
ebbri di felicità per la finale appena conquistata, battendo senza
appello la corazzata serba.
E mette i brividi vedere tutta la
squadra di Rudic, con le lacrime agli occhi, unita sotto la tribuna ad
omaggiare e ringraziare questi sconosciuti connazionali, che la
necessità di un lavoro sicuro ha allontanato migliaia e migliaia di
chilometri dalle loro case e dalle loro famiglie di origine. Una scena
bella, vera, toccante che fa riflettere.
Ancorati alle loro tradizioni,
uniti dai loro antichi canti, si ritrovano in una terra ospitale a
festeggiare grazie ai valori più belli che lo sport regala, il senso di
appartenenza al proprio paese... che bello, e che emozione!
Ci faccia riflettere questo
episodio, ci apra gli occhi e ci aiuti a coniugare il pathos che lo
spirito nazionale deve darci, con la determinata capacità di
programmazione di cui gli sport come il nostro hanno bisogno per
raggiungere alti traguardi. La Croazia è un paese con cui confiniamo,
conoscono la nostra lingua, adorano le nostre cose, vestono i nostri
abiti, gustano il nostro cibo, cantano le nostre canzoni, e questo ci
riempie di orgoglio... Ma, nei momenti di gioia, indossano le casacche
coi loro colori, cantano in croato, parlano in croato, mangiano in
croato ed esaltano i prodotti del loro paese, compreso gli atleti del
loro paese!
Noi invece, per quanto concerne il nostro sport, abbiamo preso un'altra strada, e lo stiamo pagando a caro prezzo.
I nostri club spendono il loro
tempo e buona parte delle loro risorse per portare nelle loro fila
atleti di altri paesi, spesso se li coccolano, ancor più spesso li
viziano... e il made in Italy va a farsi benedire, con buona pace dello
spirito nazionale e dei risultati delle nostre rappresentative!
Nell'assistere a questa scena, ho
visto l'emozione anche negli occhi di chi mi era accanto: Fabio Conti,
Carlo Silipo, Fabrizio Failla, Gianni De Magistris... non so loro cosa
pensino, se condividono il mio pensiero, ma se al posto della squadra
croata e di quella felice rappresentanza di emigranti ci fossero stati
i nostri ragazzi e i nostri connazionali lontani, la nostra emozione si
sarebbe tradotta in lacrime di felicità!
Mali hommage Barakudama i normalnim navijačima...Snažna emocija
od Bruna Cufina
U hladnoj noći vjetra i kiše pjesme hrvatskih navijača griju sportski centar Albert Parka, pripiti od sreće zbog maločas osvojenog finala, pobjeđujući bez mogućnosti žalbe srpsku oklopnjaču/mašineriju.
Prolaze Vas srsi, kada gledate cjelokupnu Rudićevu momčad, sa suzama u očima, ujedinjenu ispod tribina kako odaje počast i zahvaljuje tim nepoznatim sunarodnjacima, koje je potreba za sigurnim zaposlenjem udaljila tisućama i tisućama kilometara od njihovih domova i rodnih obitelji.
Predivna scena, istinita, dirljiva - nad kojom se možemo zamisliti.
Usidreni za svoje tradicije, ujedinjeni svojim drevnim pjesmama, okupljaju se u gostoljubivoj zemlji u slavlju - zahvaljujući najljepšim vrijednostima koje poklanja sport, osjećaju pripadnosti svojoj zemlji... kako lijepo, i kakva emocija!
Trebali bi se zamisliti nad ovim prizorom, neka nam otvori oči i neka nam pomogne ujediniti patos, kojeg nam nacionalni duh mora dati, sa određenom sposobnošću planiranja koji je, u sportovima poput našeg, potreban da bi se dosegli visoki ciljevi. Hrvatska je zemlja s kojom graničimo, poznaju naš jezik, vole naše stvari, nose našu odjeću, ''guštaju'' u našoj hrani, pjevaju naše pjesme i to nas ispunjava ponosom... Ali u trenucima sreće oblače dresove sa svojim bojama, pjevaju hrvatsko, govore hrvatski, jedu hrvatsko i egzaltiraju proizvode svoje zemlje među koje spadaju i njihovi sportaši!
Mi smo s druge strane, koliko se tiče našeg sporta, krenuli drugačijom stazom i to skupo plaćamo.
Naši klubovi troše dobar dio svojeg vremena i svojih rezursa kako bi dovodili u svoje redove sportaše iz drugih zemalja, često ih maze, a još češće ih razmažuju... i ''made in Italy'' odlazi kvragu, zajedno sa dobrim dijelom našeg nacionalnog duha i rezultata naših reprezentacija.
Prisustvujući ovom prizoru, vidio sam emocije i u očima onih koji su stajali kraj mene: Fabio Conti, Carlo Silipo, Fabrizio Failla, Gianni de Magistris... Ne znam što oni misle, da li dijele moje misli, ali da su na mjestu hrvatske momčadi i tog presretnog predstavništva emigracije bili naši dečki i naši daleki sunarodnjaci - naša bi se emocija prelila u suze radosnice.
P.S. - e sad - istina da Talijani nisu skužili kako su na trenutke neki klipsoni tamo pjevali Juru i Bobana ( ili jesu?
) i da ''U boj, u boj'' - nije baš toliko drevna hrvatska pjesma - ali sve su to detalji... P.P.S. - sorry ako je nešto slučajno zaj..... u prijevodu - to sam ja ovako na brzinu...
Pozdravi - ekipa!
[uredio Dropshot-Klon1 - 30. ožujka 2007. u 14:25]
- Najnovije
- Najčitanije
Jug AO do pobjede s potrebna četiri gola prednosti
2 dana•Europski kupovi
Pobjednički niz by SuperSport: Božić bi mogao uraniti za jednog igrača
3 dana•Nogomet
Oslabljeni Jug nema pravo na kiks, protiv Strasbourga mora do pobjede
3 dana•Europski kupovi
Bez obrane vratara u Hannoveru, hrvatska kolonija upisala poraz
3 dana•Europski kupovi
Splitski Jadran osigurao mjesto među osam u Ligi prvaka!
3 dana•Europski kupovi
Hrvatski vaterpolist nominiran za najboljeg na svijetu u 2024.!
7 dana•Vaterpolo
Loren Fatović u konkurenciji za najboljeg vaterpolista svijeta u 2024. godini
8 dana•Reprezentacija
Nevjerojatna utakmica Ivana Martinovića u gostujućoj pobjedi kod Göppingena
3 sata•Rukomet
Bjelica: 'Nismo se nametnuli i na kraju moramo biti zadovoljni s bodom! Od Pjace očekujem više'
17 sati•Nogomet
Zagorac spašavao bezidejni Dinamo, Rijeka neporažena na Maksimiru
17 sati•Nogomet
Spektakl u Areni: Fabjan završio 'Jokera', 'Croata' pomeo Slovenca, a Barbir se vratio pobjedom!
13 sati•Ostali sportovi
Kronologija: Đalović nadmudrio Bjelicu, Rijeka nosi bod s Maksimira
20 sati•Nogomet
Slovaci će još godinama pamtiti triler u Bratislavi: 'Svi su u svlačionici polijegali po podu'
5 sati•Košarka
Flickova Barcelona u četiri minute počinila 'harakiri' i ostala bez dva vrlo važna boda
14 sati•Nogomet
Kronologija: Remi u Varaždinu, bod zaslužili jedni i drugi
22 sata•Nogomet