SP u vaterpolu,Melbourne 20.3.-1.4.

1 2 3

...

107108109

...

119 120 121

Obrisan korisnik

Pristupio: 09.12.2004.
Poruka: 1.616

30. ožujka 2007. u 14:17

Kolowrat Squad je napisao/la:

DUGOVI OD 10 GODINA SE NE NAPLACUJU ZA 1 DAN!!!

Vidi cijeli citat

Za 1 dan naplatiti dugove od 10 godina je najsladje

Obrisan korisnik

Pristupio: 16.12.2005.
Poruka: 11.280

30. ožujka 2007. u 14:18

11.10

Obrisan korisnik

Pristupio: 09.12.2004.
Poruka: 1.616

30. ožujka 2007. u 14:19

Dejan NS je napisao/la:

Milorad Čavić se upravo plasirao u finale na 100m leptir.
Bravo!
...
Nadam se da će se naši vaterpolisti "oporaviti" do nedelje i doneti nam bronzanu medalju, što je veliki uspeh.

Vidi cijeli citat

Sad se mora i sa bronzom tjesiti.

zeljko204

Mali dioničar

Pristupio: 27.04.2006.
Poruka: 5.273

30. ožujka 2007. u 14:19

sad će ih mađari razbucati!!!!

Money Never $l€€p$

Obrisan korisnik

Pristupio: 11.03.2006.
Poruka: 8.638

30. ožujka 2007. u 14:19

mađari i španci 10:10

Obrisan korisnik

Pristupio: 16.12.2005.
Poruka: 11.280

30. ožujka 2007. u 14:20

12:10

Obrisan korisnik

Pristupio: 02.02.2006.
Poruka: 3.451

30. ožujka 2007. u 14:21

gol mađarska-----FINALE +2

Vatreni82

Mali dioničar

Pristupio: 14.07.2006.
Poruka: 5.231

30. ožujka 2007. u 14:21

12-10 za Madarsku

Ima snagu zlatnog žita, ima oči boje mora, moja zemlja Hrvatska

Europski kupovi
Bez obrane vratara u Hannoveru, hrvatska kolonija upisala poraz
Reprezentacija
Loren Fatović u konkurenciji za najboljeg vaterpolista svijeta u 2024. godini
Europski kupovi
Mladost bez prave šanse, odluka u zadnjem kolu
Europski kupovi
Neočekivani poraz Juga, Grci s jednim golom razlike odnijeli pobjedu

Obrisan korisnik

Pristupio: 30.03.2007.
Poruka: 70

30. ožujka 2007. u 14:22

Pozdrav svima - e hebiga - nesto su zeznuli na forumu s mojim passwordom - pa sam se morao ovako klonirat...

Jedan ogroman RESPECT našoj reprezentaciji... Clap

SVAKA ČAST, DEČKI! Prva medalja na Svjetskim - a ne i posljednja ako nastave ovako kao danas u prve tri cetvrtine...

A pošto sam skoknuo do B92 samo kao pasivni promatrač i ovdje - vidim da je ta polarizacija više-manje korektna - pa evo sto kazu i ''neutralni'' Talijani o današnjoj pobjedi Hrvatske:

Un'emozione forte

di Bruno Cufino

In una fredda serata di vento e pioggia i canti dei tifosi croati riscaldano l'impianto di Albert Park, ebbri di felicità per la finale appena conquistata, battendo senza appello la corazzata serba.
E mette i brividi vedere tutta la squadra di Rudic, con le lacrime agli occhi, unita sotto la tribuna ad omaggiare e ringraziare questi sconosciuti connazionali, che la necessità di un lavoro sicuro ha allontanato migliaia e migliaia di chilometri dalle loro case e dalle loro famiglie di origine. Una scena bella, vera, toccante che fa riflettere.
Ancorati alle loro tradizioni, uniti dai loro antichi canti, si ritrovano in una terra ospitale a festeggiare grazie ai valori più belli che lo sport regala, il senso di appartenenza al proprio paese... che bello, e che emozione!
Ci faccia riflettere questo episodio, ci apra gli occhi e ci aiuti a coniugare il pathos che lo spirito nazionale deve darci, con la determinata capacità di programmazione di cui gli sport come il nostro hanno bisogno per raggiungere alti traguardi. La Croazia è un paese con cui confiniamo, conoscono la nostra lingua, adorano le nostre cose, vestono i nostri abiti, gustano il nostro cibo, cantano le nostre canzoni, e questo ci riempie di orgoglio... Ma, nei momenti di gioia, indossano le casacche coi loro colori, cantano in croato, parlano in croato, mangiano in croato ed esaltano i prodotti del loro paese, compreso gli atleti del loro paese!
Noi invece, per quanto concerne il nostro sport, abbiamo preso un'altra strada, e lo stiamo pagando a caro prezzo.
I nostri club spendono il loro tempo e buona parte delle loro risorse per portare nelle loro fila atleti di altri paesi, spesso se li coccolano, ancor più spesso li viziano... e il made in Italy va a farsi benedire, con buona pace dello spirito nazionale e dei risultati delle nostre rappresentative!
Nell'assistere a questa scena, ho visto l'emozione anche negli occhi di chi mi era accanto: Fabio Conti, Carlo Silipo, Fabrizio Failla, Gianni De Magistris... non so loro cosa pensino, se condividono il mio pensiero, ma se al posto della squadra croata e di quella felice rappresentanza di emigranti ci fossero stati i nostri ragazzi e i nostri connazionali lontani, la nostra emozione si sarebbe tradotta in lacrime di felicità!

I za one koje ne znaju talijanski - Dropshot časti prijevodom... Wink

Mali hommage Barakudama i normalnim navijačima...

Snažna emocija

od Bruna Cufina

U hladnoj noći vjetra i kiše pjesme hrvatskih navijača griju sportski centar Albert Parka, pripiti od sreće zbog maločas osvojenog finala, pobjeđujući bez mogućnosti žalbe srpsku oklopnjaču/mašineriju.
Prolaze Vas srsi, kada gledate cjelokupnu Rudićevu momčad, sa suzama u očima, ujedinjenu ispod tribina kako odaje počast i zahvaljuje tim nepoznatim sunarodnjacima, koje je potreba za sigurnim zaposlenjem udaljila tisućama i tisućama kilometara od njihovih domova i rodnih obitelji.
Predivna scena, istinita, dirljiva - nad kojom se možemo zamisliti.
Usidreni za svoje tradicije, ujedinjeni svojim drevnim pjesmama, okupljaju se u gostoljubivoj zemlji u slavlju - zahvaljujući najljepšim vrijednostima koje poklanja sport, osjećaju pripadnosti svojoj zemlji... kako lijepo, i kakva emocija!
Trebali bi se zamisliti nad ovim prizorom, neka nam otvori oči i neka nam pomogne ujediniti patos, kojeg nam nacionalni duh mora dati, sa određenom sposobnošću planiranja koji je, u sportovima poput našeg, potreban da bi se dosegli visoki ciljevi. Hrvatska je zemlja s kojom graničimo, poznaju naš jezik, vole naše stvari, nose našu odjeću, ''guštaju'' u našoj hrani, pjevaju naše pjesme i to nas ispunjava ponosom... Ali u trenucima sreće oblače dresove sa svojim bojama, pjevaju hrvatsko, govore hrvatski, jedu hrvatsko i egzaltiraju proizvode svoje zemlje među koje spadaju i njihovi sportaši!
Mi smo s druge strane, koliko se tiče našeg sporta, krenuli drugačijom stazom i to skupo plaćamo.
Naši klubovi troše dobar dio svojeg vremena i svojih rezursa kako bi dovodili u svoje redove sportaše iz drugih zemalja, često ih maze, a još češće ih razmažuju... i ''made in Italy'' odlazi kvragu, zajedno sa dobrim dijelom našeg nacionalnog duha i rezultata naših reprezentacija.
Prisustvujući ovom prizoru, vidio sam emocije i u očima onih koji su stajali kraj mene: Fabio Conti, Carlo Silipo, Fabrizio Failla, Gianni de Magistris... Ne znam što oni misle, da li dijele moje misli, ali da su na mjestu hrvatske momčadi i tog presretnog predstavništva emigracije bili naši dečki i naši daleki sunarodnjaci - naša bi se emocija prelila u suze radosnice.

P.S. - e sad - istina da Talijani nisu skužili kako su na trenutke neki klipsoni tamo pjevali Juru i Bobana ( ili jesu? LOL

) i da ''U boj, u boj'' - nije baš toliko drevna hrvatska pjesma - ali sve su to detalji...

P.P.S. - sorry ako je nešto slučajno zaj..... u prijevodu - to sam ja ovako na brzinu...

Pozdravi - ekipa! Smile